عیوب انکساری و تغییرات در دید میتوانند در هر سنی رخ دهند.
معمولترین عیوب انکساری، شامل موارد زیر است:
نزدیک بینی یکی از عیوب انکساری است که در آن اجسام دور تار و اجسام نزدیک به طور شفاف دیده میشوند.
معمولا نزدیک بینی زمانی به وجود میآید که، طول کره چشم بیشتر از حالت عادی باشد.
این بدین معنی است که، نور نمیتواند به طور مناسب بر روی بافت حساس به نور پشت چشم (شبکیه) متمرکز شود.
بدین ترتیب پرتوهای نور جلوتر از شبکیه متمرکز شده و در نتیجه اجسام دور، شفاف دیده نمیشوند.
این اختلال سیستم بینایی معمولا ریشه وراثتی دارد، اما به نظر میآید ارتباط نزدیکی نیز با کار نزدیک طولانی مدت مانند مطالعه و کار با وسایل دیجیتال وجود دارد.
علائمی که نشان دهنده نزدیک بینی هستند، شامل:
۱- عدل توانایی در خواندن نام خیابان ها و پلاک خودروها
۲- عدم توانایی در خواندن کلمات روی تخته کلاس یا صفحه تلویزیون
۳- تنگ کردن چشم جهت بهبود دید
۴- سردردهای مکرر یا خستگی چشم
در بیشتر موارد نزدیک بینی توسط عدسیهای مقعر (منفی) اصلاح میشود.
این عدسیها پرتوهای نور را مجددا و به درستی بر روی شبکیه متمرکز میکند.
در نزدیک بینی ، نمره چشم یک عدد منفی خواهد بود.
دوربینی یک نمونه از عیوب انکساری است که در آن اجسام نزدیک تار و اجسام دور واضح دیده میشوند.
دوربینی معمولا زمانی به وجود میآید که طول کره چشم کمی کوتاه باشد.
این بدین معنی است که پرتوهای نور به خوبی بر روی شبکیه متمرکز نشده و بایستی در قسمت پشت چشم متمرکز شوند.
در نتیجه تصویر اجسام نزدیک بر روی شبکیه به صورت تار تشکیل میشود.
این اختلال سیستم بینایی معمولا وراثتی است، اما میتواند با سن و بیماریهایی نظیر دیابت نیز ارتباط داشته باشد.
به اختلال دوربینی که معمولا بهصورت طبیعی از حدود 40 سالگی بوجود میآید، پیر چشمی میگویند.
علائمی که نشان دهنده دوربینی هستند شامل :
۱- داشتن مشکل برای مشاهده اجسام نزدیک
۲- تنگ کردن چشم برای واضح دیدن
۳- سردردهای مکرر
۴- خستگی چشم حین مطالعه، نوشتن یا استفاده از وسایل دیجیتال
در بیشتر موارد دوربینی با استفاده از عدسی های محدب (مثبت) اصلاح میشود.
این عدسیها پرتوهای نور را به درستی روی شبکیه متمرکز میکنند. در دوربینی، نمره چشم یک عدد مثبت خواهد بود.
بعد از 40 سالگی عدسی چشم قابلیت انعطاف پذیری خود را از دست میدهد که به عنوان پیر چشمی یا دوربینی مرتبط با سن در نظر گرفته میشود.
پیرچشمی یک اختلالی است که در آن اجسام نزدیک تار و اجسام دور واضح دیده میشوند.
پیرچشمی، بدلیل از دست دادن تدریجی انعطاف پذیری عدسی چشم با افزایش سن اتفاق میافتد.
هنگامی که عدسی چشم انعطاف پذیری خود را از دست میدهد، توانایی تمرکز بر روی اجسام نزدیک به شدت کاهش پیدا میکند.
پیرچشمی میتواند با سایر عیوب انکساری مانند نزدیک بینی، دوربینی و یا آستیگماتیسم نیز همراه باشد.
علائمی که نشان دهنده پیرچشمی هستند شامل:
۱- افزایش مشکل تمرکز بر روی اشیاء نزدیک
۲- تمایل برای افزایش فاصله کتاب، روزنامه، تجهیزات دیجیتالی و غیره برای بدست آوردن دید بهتر
۳- سردرد و خستگی چشم مکرر هنکام کار نزدیک
در بیشتر موارد پیرچشمی با استفاده از عدسیهای تدریجی به طور مؤثری اصلاح میشود.
این عدسیها یک نمره منفی در قسمت بالای عدسی جهت دید دور و مقداری نمره مثبت جهت دید نزدیک در قسمت پائین عدسی دارند.
استیگماتیسم یک نمونه از عیوب انکساری است که در آن تاری، خطای دید، سر درد و خستگی چشم بوجود میآید و در آن نور به طور مناسب روی شبکیه متمرکز نمیشود.
آستیگماتیسم زمانی رخ میدهد که انحنای لایه شفاف قسمت قدامی چشم (قرنیه) کروی نیست، این انحنای غیریکسان به این معنی است که پرتوهای نور ورودی به چشم در دو محل
مختلف روی بافت حساس به نور پشت چشم (شبکیه) متمرکز شده و تصویری غیر شفاف ایجاد میکند.
آستیگماتیسم معمولا در زمان تولد وجود دارد و ممکن است با سایر عیوب انکساری نظیر نزدیک بینی و دوربینی همراه باشد.
علائمی که نشان دهنده آستیگماتیسم هستند شامل موارد زیر هستند:
۱- تاری یا خطای دید در فواصل نزدیک و دور
۲- داشتن مشکل در تشخیص اشکال عمودی، افقی یا مایل
۳- عدم تشخیص دقیق برخی حروف از یکدیگر
۴- سردرد و خستگی چشم
در بیشتر موارد آستیگماتیسم میتواند به خوبی توسط عدسیهای سیلندریک اصلاح شود.
این عدسیها به صورت ویژهای طراحی شدهاند تا اثر انحنای غیر کروی قرنیه را جبران کنند.
برای اطلاع از نحوه عملکرد سیستم بینایی و آناتومی چشم خود روی لینک کلیک کنید